Bananen kanen: Ome Toon heeft een mooi spel bedacht …
Ik ben met mijn 93 jaar nog een van de actiefste in dit bejaardenhuis. Vaak ben ik de animator van gezelschapsspelen. Laatst had ik nog een leuk spel bedacht. Bananen Kanen heette het. Bij dat spel gaat het erom, wie binnen een tijdsbestek van een half uur het meeste bananen naar binnen kan werken. De hoofdprijs was een tros bananen van 25 kilo, rechtstreeks geïmporteerd uit tropische oorden.
Het was een mooi gezicht, al die oudjes om het hardst bananen te zien eten. Dat zie je niet vaak. Kilo’s bananen zijn er door gegaan. Alles wees er op dat het de activiteit van het jaar zou worden.
Dat viel tegen. Vrijwel alle deelnemers hebben later last van de spijsvertering gekregen. De WC was dagen lang te klein en de voormalige speldeelnemers kwamen poep te kort. We zijn er nog mee op televisie geweest. Voedsel vergiftiging heette het toen. Nou, mooi niet. Teveel bananen zitten kanen. Niets anders. De hoofdprijs is trouwens ook nooit uitgereikt. De winnaar, 93 jaar oud en met een score van 23 bananen, kon geen banaan meer zien en bij de overige deelnemers bleek ook geen interesse te bestaan.
Ik heb ze toen zelf maar opgegeten, want weggooien is zonde. Ik heb de oorlog meegemaakt. Goed eten gooi je niet weg. Dat kan niet.