De Theorie van de Geluksmomenten
Hier volgt het verhaal van Ed, een ict-er zonder vaste relatie maar met een vaste woon- en verblijfplaats en niet ongevoelig voor spirituele ideeën. Ed is een aanhanger van “De Theorie van de Geluksmomenten”.
Reclamebord
Ed ging naar de buurtsuper om een kant-en-klaar maaltijd en een blik erwtensoep te halen. Net voor de supermarkt stond een groot reclamebord van de staatsloterij. Ed, die keek helemaal niet uit en liep met een knal tegen dat bord op. Dat bord, dat was een heel best bord en dat gaf helemaal niet mee. Dat deed zeer en binnen enkele minuten had hij een beste bult op zijn kop.
Je weet wel hoe het gaat bij zoiets, in één keer allemaal mensen om hem heen. Goedbedoelde belangstelling weliswaar, maar daar moest Ed niets van hebben. Hij heeft gauw het bord weer rechtgezet, en ging snel naar binnen.
Staatslot
Toen hij met de boodschappen uit de supermarkt kwam zag hij van grote afstand het bord staan. Op de één of andere manier viel er een bundel zonlicht op. De staatsloterij … . Die lichtval kwam op de een of andere manier spiritueel over. Hij had van zijn leven nog nooit een staatslot gekocht, maar nu hij hardhandig op het bestaan van de staatsloterij was gewezen had hij het idee dat het best wel eens de openbaring van een geluksmoment zou kunnen zijn. Dat geluk zou dan bestaan uit de hoofdprijs van de staatsloterij. Hij moest tot honderdduizend en terug tellen om geen staatslot te kopen, maar hij was sterk en liet de staatsloten voor wat ze waren.
Thuis
Toen hij thuis kwam, ging met hij zijn tablet op de bank zitten, en het eerste wat hij op zijn startscherm zag was een advertentie van de staatsloterij. Hoe duidelijk moeten de voortekenen zijn. Ed was nu helemaal overtuigd. Dit was de openbaring van zijn geluksmoment en die bult op zijn kop dat was het bewijs.
Ze woonde bij hem in de buurt
Hij moest en zou een staatslot hebben. Hoewel hij wist dat je met een paar keer klikken op internet ook staatsloten kunt kopen vond hij dat hij een echt lot moest hebben. Geluk moet je kunnen vasthouden vond hij. Dus Ed ging linea-recta naar de supermarkt om een echt staatslot van papier te kopen.
Toen hij de staatsloten gevonden had, zag hij daar een heel leuk meisje achter de balie staan. Een meisje van tegen de dertig schatte Ed. Dertig vond Ed een mooie leeftijd, want Ed had met zijn dertig levensjaren nog nooit een meisje gehad en voor hem waren dus alle vrouwen die jonger als hem waren meisjes.
Toen Ed aan de beurt was, werd hij door haar getrakteerd op een kamerbrede glimlach waarvan de kappen van de noordpool zouden smelten. In zijn beleving stond Ed oog in oog met niemand minder dan Miss Holland. Van het ene op het andere moment gierden de hormonen door zijn lijf. Toen ze vroeg hoe hij aan de bult op zijn kop kwam was hij helemaal verloren. Hij begon haar de hele theorie van geluksmomenten uit te leggen en beweerde dat de bult op zijn hoofd niets meer of minder was dan de openbaring van zijn geluksmoment. Ed bleef maar praten en zij bleef hem maar aankijken met die grote ogen van haar. Hij viel er bijna in. Zij ging met zijn hele verhaal mee en deed ook een duit in het zakje. Zij adviseerde hem niet één staatslot kopen maar een straat. Een straat bestaat uit tien loten, en ze vertelde hem dat je met een straat veel meer kans op geluk hebt. En Ed, die lul, die ging er helemaal in mee.
Pech
Met een groots gebaar trok hij zijn pinpas uit zijn portemonnee. Helaas tien loten in één keer aftikken, dat was teveel van het goede. Het was al de derde week van de maand en dan wilde bij Ed de pinpas wel eens weigeren, dus nu ook. Ontoereikend saldo! Net op het moment dat hij de liefde van zijn leven had gevonden en zijn hormoonspiegel maximaal was deed zijn pinpas het niet! Zijn ademhaling werd onregelmatig, zijn hoofd werd rood, en de bloedvaten op zijn voorhoofd leken wel kabels te zijn geworden. Kortom Ed ging ter plekke helemaal dood. De één of andere manier manier viel Ed terug in de automatische piloot en met het laatste beetje contante geld in zijn portemonnee kocht hij toch één staatslot.”
Doodgaan deel twee
Hoe hij was thuisgekomen? Hij kon het je niet vertellen. Toen hij thuis op de bank met een baksteen in zijn maag weer bij zijn positieven kwam, kon hij der bron van zijn totale afgang, zijn staatslot, niet meer vinden. Hij had al zijn zakken nagekeken. Leeg. Weg. Foetsie. Wat er op dat moment door hem heen ging was met geen pen te beschrijven. Dit was doodgaan deel twee.
Juist op dat moment van ultieme treurnis gaat de telefoon. Half verdoofd en helemaal op de automaat neemt hij op.
Ter plekke wordt hij getroffen door de bliksem. Het meisje van de supermarkt! Het bleek dat hij zijn staatslot niet was verloren, maar dat hij het op de balie had laten liggen. Als ze klaar was met het werk kwam ze het staatslot wel nabrengen, want ze wist waar hij woonde! Ed had niet alleen zijn staatslot terug, maar had ook zijn grote liefde gevonden, als daar enige onzekerheid over bestond dan was die nu wel over.
Jij kiest niet het lot, maar het lot kiest jou
Ed was helemaal in de gloria. Hij wist het nu zeker. Zinsneden als ‘Jij kiest niet het lot, maar het lot kiest jou’ en ‘Als het moet, dan komt het lot naar je toe’ die waren zo waar. Dat was nou precies wat er gebeurde. Opeens viel alles op zijn plaats, de bult op zijn kop, het meisje, het staatslot, ze waren allemaal onderdeel van het plan dat de goden met hem voor hadden. Hij was uitverkoren! Hij rekende zich helemaal rijk. Een levenslange vakantie met de liefde van zijn leven, dat zou hem ten deel vallen. En zijn werk, daar zou hij nooit meer komen. Hoe het werk af moest komen, dat was vanaf nu het probleem van een ander. Daar moesten ze maar een andere idioot voor hem zoeken. Het enige wat nog moest gebeuren was het wachten op moment van de openbaring. Het moment van de trekking!
De trekking
En toen na lang wachten de trekking plaatsvond en de uitslag bekend werd … wat dacht je wat … wat dacht je wat … Niets.
Helemaal Niets.
Weg was de levenslange vakantie. En de liefde van zijn leven? Ook weg. Dat leuke meisje, dat was helemaal geen leuk meisje, dat was gewoon een hoer. Die woonde al jaar en dag met één of andere vent samen.
Weet je wat het was? Die theorie van de geluksmomenten gaat ook op voor de pechmomenten. Het leven loopt zoals het loopt, maar Ed vond dat ze dat best wel aan hem hadden mogen vertellen.