Klo van Wijk houdt van ondernemers die ook in slechte tijden van hun leven een succes weten te maken. Dat het allemaal niet met hightech hoeft te zijn bewijst het succes Kevin Geluk wel. Kevin Geluk heeft drie jaar geleden op voordracht van het productschap “Vlees en gehakt” een koninklijke onderscheiding mogen ontvangen voor zijn verdienste op het gebied van integratie. Met groot genoegen vertel ik u het verhaal van Kevin Geluk:
UWV
Toen Kevin, vroeger nog, bij UWV, achter het loket zat, heeft hij erg goed werk gedaan voor de mensen. Mensen begeleid naar werk en zo. Maar rijk werd hij daar niet van. Nieuwe inzichten kreeg hij toen hij 5o jaar werd. Ze hadden hem op zijn verjaardag opgeknapt met een groot feest en een grote Abraham in de tuin. Dat stond hem helemaal niet aan. Opeens kreeg Kevin een onbedwingbare drang om sporen trekken. Hij besefte met zijn 50 levensjaren dat zijn lontje kort begon te worden. Als hij nog iets wilde neer zetten voor dat hij de kist in zou gaan moest hij nu toch echt beginnen. Het was duidelijk dat hem dat achter het loket bij UWV niet zou lukken. Van het ene op het andere moment was hij helemaal klaar met zijn werk bij het UWV.
Toen zijn leidinggevende voor de zoveelste keer zat te zeiken, is hij opgestaan en heeft hij hem helemaal verrot gescholden. Hij nam per direct ontslag. Is naar huis gereden, heeft zijn laptop en smartphone opgehaald en zo bij zijn chef op het bureau geflikkerd. Hij riep nog een keer “de moord er mee” en weg was hij.
Dat was natuurlijk helemaal niet handig, want daarmee had hij zijn recht op uitkering verspeeld. Maar op dat moment zat hij daar helemaal niet mee. Integendeel. Hij voelde zich bevrijd. Wat zeg ik; hij heeft zitten gieren van het lachten. Geen werk, geen inkomen en toch een vrij man. De enige minpuntjes waren de reactie van zijn vrouw en zijn banksaldo. Vreselijk goed met geld omgaan kon hij niet. Meestal kwam hij aan het einde van zijn maandsalaris een paar dagen te kort. Soms wel meer dan een week.
De Gehaktbal
Goede raad was duur. Als buro-pik had hij vanwege zijn leeftijd niet veel kansen op de arbeidsmarkt. Dus er moest iets ander gebeuren. Opeens wist hij het. De Gehaktbal. Vanaf dat moment zou zijn verdere leven in het teken staan van de gehaktbal. Gehaktballen waren er altijd al in zijn leven geweest. Zijn moeder maakte de lekkerste ballen van de hele wereld. Daar iedereen het over eens. En Kevin had die eigenschap van haar geërfd. Immers, was hij niet altijd de man geweest die in zijn vele huwelijksjaren op zondag de gehaktballen draaide?
Van de bank krijg je tegenwoordig als startende ondernemer geen eurootje, dus geen pand huren, geen personeel, gewoon thuis lekker zelf doen. Zijn eerste klant was al gauw gevonden. Schuin tegenover zijn huis stond een cafetaria waar enigszins de loop uit was. De eigenaar zag de gehaktballen van Kevin wel zitten, want de gehaktballen die hij verkocht genereerden niet veel omzet. Vette stuiterballen uit het vet waren het, terwijl die lekkere sappige ballen van Kevin uit de jus kwamen. En toen gebeurde het: Het publiek wist de ballen te waarderen. De mensen reden kilometers om voor gehaktballen van Kevin. Het geheim? Heel veel oud brood en kruiden. Omdat gehakt nogal duur is, was het toevoegen van oud brood een meesterzet. Het scheelde in de kosten en door de toegevoegde kruiden en pikante jus hadden de klanten het toch niet in de gaten.
Je kunt natuurlijk zelf al die ballen gaan maken, maar daar het Kevin nou net geen zin in. Binnen de kortste keren zou je personeel nodig hebben en daarvoor had hij te lang bij het UWV gezeten. Nee, hij verzon een compleet nieuw verdienmodel voor de gehaktbal: Je kon het recht kopen om zijn recept te mogen gebruiken. Het recht had een licentieperiode van 24 maanden. Het liep storm. Zijn klanten waren divers. Het varieerde van uitbaters van een frietkot tot catering organisaties en 5 sterren restaurants.
Ook kwam hij er achter dat je eigen gehaktbal helemaal niet lekker hoefde te vinden. Als de klanten hem maar lekker vinden. Dus tegenwoordig heeft hij ook de stuiterbal in zijn assortiment opgenomen. Kevin werd groot door continu aan productontwikkeling te doen.
De Halalba
Veel waardering heeft Kevin gekregen met de succesvolle introductie van de halalballen. “Balletje Mo” en “Balletje Mohamettjoo” voor de kingsize variant. Kevin zag de dingen altijd anders. Hij zag in Morakaantjes geen criminelen, maar jongens die knaken op zak hadden hadden! Mensen die hoog nodig aan de gehaktbal moesten! Sterker nog, Kevin wilde niet alleen Marokkanen aan de gehaktbal hebben, maar alle Moslims. Op het eerste gezicht leek het niet moeilijk. Als je moslims aan de gehaktbal wil hebben, dan moest je geen half-om-half gehakt gebruiken, maar gewoon een bal van eerlijk rundergehakt. Maar op de een of andere manier vertrouwden ze dat niet. Als oer Hollandse ondernemer ben je toch van een ander merk en dat telt. De oplossing van het probleem vond hij niet in het recept maar in de verpakking. Hij liet bakjes maken met reclameslogans in het Turks en Arabisch. Op de hele verpakking stond geen woord Nederlands. Dank zij de verpakking van een paar centen liep het storm.
Quote 500
Kevin geeft toe dat het hem geen windeieren heeft gelegd. Dankzij met de gehaktbal is Kevin een rijk man geworden. Maar wat wij altijd zo mooi vinden aan Kevin, is dat hij altijd zo gewoon is gebleven. Hij wil absoluut niet in de Quote 500 staan en al heeft hij een prachtige Hummer; hij heeft hem nog nooit gewassen.