Gebreide onderbroeken
Mijn dochter kwam op internet geweldig leuke onderbroeken tegen. Zogenaamde Woeliepoelies. Dat zijn gebreide onderbroeken met een aangebreid piemelstuk.
Ik vond het zo schattig met dat aangebreide piemelstuk, dat ik er gelijk één besteld heb. Toen ik hem in huis had wist ik het meteen; dit wil ik ook gaan maken. Het leek met fantastisch. Nou, wat motivatie allemaal niet doet … Binnen een paar dagen kon ik breien en breipatronen lezen. Ook moeilijke details als het piemelstuk aan de onderbroek zetten was geen probleem.
Toen hij klaar was, heb ik hem mijn vriendin laten zien, ze vond hem enig. Ik had haar gelijk aangestoken met het ‘Woeliepoelie’ virus. Er stonden nog veel meer leuke Woeliepoelies op internet. Mijn vriendin is heel actief op Facebook en die heeft ze er gelijk op gezet. Joh, je wilde niet weten hoe veel reacties ze hierop kreeg. Helemaal geweldig. Of ze te koop waren, en waar! We hebben dubbel gelegen!
Op Marktplaats gezet
Verkopen? We zagen het helemaal zitten. Bij ons natuurlijk! Eymert, de man van mijn vriendin, heeft ze voor de lol voor 40 euro per stuk op Marktplaats gezet. In 2 dagen was alles wat we tot nu toe gebreid hadden verkocht. Gewoon voor 40 euro. Niks geen korting. We werden er helemaal high van.
Dit is handel! Maar dan moet je ze niet zelf moeten breien! Mijn vriendin kwam op een geweldig idee. Haar moeder is namelijk zwaar dement, die zit de hele dag in het bejaardenhuis sokken te breien. Dat doen ze in het kader van creatieve activiteiten en dat is hartstikke goed voor die oudjes. Die sokken worden later verkocht op de bazaar en de opbrengst komt geheel ten goede aan de oudjes zelf. Als we die oudjes nou eens voor ons Woeliepoelies lieten breien …
Ik heb het ook tegen mijn man gezegd
We hebben de stoute schoenen aangetrokken en zijn toen naar het bejaardenhuis gegaan. Daar hebben we ons idee voorgelegd aan de activiteitenbegeleidster. Dat was een enige jonge meid van begin 30, ze zag het helemaal zitten. Aan haar hebben we veel te danken, ze heeft er alles voor gedaan om het van de grond te krijgen. Echt, ik heb het ook tegen mijn man gezegd, het is een geweldige activiteitenbegeleidster. Zoals zij de oudjes wist aan te sturen, fenomenaal! Er zit een hartstikke kinds vrouwtje bij, die ze de hele dag meters-en-meters piemelstuk laat breien, daar kan geen mens tegen op. Als je haar zo bezig ziet, dan denkt je dat ze niets meer weet. Maar ze weet heus wel wat ze zit te breien.
ze werken het beste als het vriest
Maar omdat die schat zo hard breide, kon de rest het niet bijhouden en hadden we binnen een week voor een paar maanden een voorraad van meters-en-meters piemelstuk opgebouwd. We bewaarden het aan de rol, dat was handiger om op te bergen. Op een zeker ogenblik riep een een-of-andere leukerd: “kun je geen gebreide condooms verkopen?”. Nou: toen was ons nieuwe product geboren! We verkopen nu ook losse piemelstukken als condoom. Het leuke van dit product is dat de verpakking groter is dan de inhoud, ha ha ha. Vooral oudere mannen kopen hem graag. Maar even alle gekheid op een stokje. Ze worden natuurlijk niet alleen als condoom gebruikt, maar als “Willy warmer” oftewel piemelwarmer. Terwijl vrouwen vaak last hebben van koude handen, hebben mannen vaak last van een koude piem. En een koude piem, die is niet groot, die is klein, en dat vinden mannen niet leuk. Nou, en met zo’n gebreide “Willy warmer” hou je de boel lekker warm en krijgt meneer geen kleine piem. Weet je, ze werken het beste als het vriest. Mooi toch?
Klachten
Klachten hebben we eigenlijk nooit. Eén keer hebben we er één terug gekregen. De mijnheer vond de gebreide “Willy warmer” hartstikke mooi, maar de wol kriebelde nogal. Dat bleek nogal zwak uitgedrukt want later schreef hij dat hij helemaal gek werd van de jeuk, hij had geen nagels meer over van het krabben. Wij hebben het advies gegeven om de “Willy warmer” eerst een paar keer op 60 graden te wassen. Helaas was dat niet de oplossing, het bleek aan de wol te liggen. We hebben het geld teruggegeven, de Willy Warmer mocht hij houden. Tweedehands verkopen we niet. Tegenwoordig gebruiken we Alpaca-wol. Wel een stuk duurder, maar we verdienen er nog steeds genoeg aan. Geen boze mijnheren met jeuk aan de piem is ook wat waard. Toch?