Voor mijn leven als scheidingsmakelaar, werkte ik bij een datingbureau in Rotterdam
Mannie Storteboom: voor mijn leven als scheidingsmakelaar, werkte ik bij een datingbureau in Rotterdam. Dat was de tijd dat internet in opkomst was. Als datingconsulente hadden wij een droombaan. Zeker in de beginperiode, toen was ik als een jonge meid als het ware in een snoepwinkel terecht gekomen. We hadden een enorm bestand vol leuke mannen die allemaal een relatie wilden. En er zaten echt hele leukertjes tussen. Dat waren geweldige tijden. Van een vaste relatie had ik toen nog nooit gehoord. Iedere dag nieuwe. En ik, Mannie, had natuurlijk de eerste keus!
Ook toen mijn wilde jaren voorbij waren, bleef het een baan waar je veel voldoening uit haalde. Weet je, het eindproduct van een datingsite is gelukkige mensen. Wat is nou leuker dan gelukkige mensen? We werden wekelijks bedolven onder de bedankbetuigingen en gebak. Met het gebak moest ik helaas stoppen, want na verloop van tijd paste geen enkele broek meer.
Sprookjes verkopen, dat was mijn leven geworden
Iedere geslaagde match eindigde zoals de meeste sprookjes ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’. Helaas is de werkelijkheid geen sprookje. Met de kennis van nu zeg ik altijd ‘als we toen een klant volgsysteem hadden gehad, hadden we beter geweten’, want in plaats van ‘ze leefden nog lang en gelukkig’ begon de rest van hun leven. En de rest van hun leven, dat is niet altijd leuk. Leven betekent ruzies en problemen, geboorte en dood, verdriet en geluk, geldzorgen enzovoorts. Nee, ik kan er over meepraten. Na mijn twee scheidingen kan ik mezelf een echte ervaringsdeskundige noemen.
Sprookjes verkopen, dat was mijn leven geworden. Het hele datinggebeuren ging me zo tegenstaan dat ik besloot er uit deze nepwereld te stappen en het roer helemaal om te gooien. Ik werd scheidingsmakelaar.
Scheidingsmakelaar
Als scheidingsmakelaar was ik in een compleet nieuwe wereld terecht gekomen. Ik weet niet of dit aan de plaats Rotterdam lag, maar alle mensen om mij waren gescheiden, waren aan het scheiden of moesten nog gaan scheiden maar dat wisten dat zelf nog niet. Mijn nieuwe werkomgeving was één groot feest van herkenning en voelde aan als een warm bad. Het is pas fijn om gescheiden te zijn!
Zo’n scheiding in elkaar flansen dat ging mee steeds makkelijker af. Eigenlijk te makkelijk. De beleving die ik in het begin had was langzamerhand verdwenen en het was gewoon werken geworden. Vijftig stelletjes per jaar had ik nodig om een beetje rond te komen. Iedere week weer een nieuwe stelletje en iedere week nieuw gezeik. Rijk werd je er niet van. Sterker nog, zie het maar voor elkaar te krijgen dat ze je rekening betalen. Na een scheiding zijn ze allebei zo kaal als een luis en dan gaat mijn rekening natuurlijk onderop de stapel. Nee, ik was er langzamerhand wel klaar mee. Ik was toe aan een nieuwe uitdaging. En die uitdaging werd het voorkomen van scheidingen.
Ik had geld voor ze verdiend
Normaal reken je uit wat een scheiding kost. Op dezelfde wijze kun je uitrekenen wat het scheelt als je niet gaat scheiden. Met andere woorden, als ik het voor elkaar kreeg dat de niet gingen scheiden dan bespaarde ik mijn klanten een hoop geld. Niemand had er in zo’n geval moeite mee om mijn rekening te betalen. Ik bracht het namelijk zo; ik had geen voor ze geld bespaard, nee ik had geld voor ze verdiend. Als je dat overtuigend weet te brengen en ze gaan er in mee, dan scheelt dat een jas.
Maar hoe krijg je mensen van het idee af om te gaan scheiden? Het grote probleem is dat ze totaal niet rationeel denken. Vaak zijn ze verdrietig, gefrustreerd, beledigd – noem alle emoties maar op – maar vooral boos. Bij boze mensen speelt geld totaal geen rol. Pas als de boosheid is verdwenen dan gaat mijn verhaal pas op. Pas dan kun je het geld gebruiken als bonus. Kortom de belangrijkste uitdaging in mijn werk is er voor zorgen dat de boosheid verdwijnt. Maar hoe krijg je dat voor elkaar? Met appeltaart!
Appeltaart
Van een bevriende makelaar uit Rotterdam had ik gehoord dat je een huis beter kunt verkopen als het naar verse appeltaart ruikt. Het schijn daar veel te worden toegepast. En met succes!
Nou, dat had ik goed in mijn oren geknoopt. Of je nu een huis verkoop of een scheiding moet voorkomen, je hebt twee partijen die je bij elkaar moet brengen. En als dat het beste met appeltaart gaat, dan gebruik ik ook appeltaart.
Ik doe het zo: Voordat ik met twee kemphanen aan tafel zit dan zorg ik ervoor dat er een appeltaart in de oven staat. En dat werkt. De belangrijkste les is: vooral NIET de afzuigkap aanzetten. In ‘no time’ ruit dan alles naar appeltaart. Van die lucht worden ze zo mak als een lammetje en gaan dan aan het eind van de sessie weer als dikke vriendjes naar buiten. Dat vond ik leuk. En de mensen, die vinden het ook leuk. Ik snapte die huizenverkopers helemaal!
Mijn broeken van vroeger, die passen me niet meer
Kortom ik heb na veel omwentelingen weer een ideale baan met de waardering. Vooral de waardering is belangrijk voor mij om de passie in mijn werk te houden. Net als vroeger wordt ieder succes gevierd met taart. Met mijn eigen gebakken appeltaart. En mijn broeken van vroeger? Die passen me allang niet meer. Maar van een dikke kont hoef ik me gelukkig niets aan te trekken want als goede scheidingsmakelaar heb ik natuurlijk geen relatie.