Het mooiste meisje van de klas

Verliefd op het mooiste meisje van de klas

Dit is het verhaal over de liefde. Echte liefde. De liefde van Pik de Groot voor het mooiste meisje van de klas.

De belangrijkste dag in het jonge leven van Pik was de dag dat zij, midden in het lopende schooljaar, in de klas kwam. Toen zij door de directeur aan de klas werd voorgesteld klapte Pik helemaal achterover. Zij keek Pik aan, Pik keek haar aan, en vanaf dat moment gierden de hormonen door zijn lijf. De sluizen stonden wagen wijd open. Bij haar idem dito en sindsdien waren ze onafscheidelijk.
Pik bekeek de hele wereld door een roze bril. En die bril, die werkte buitengewoon. Hij wist ook wel dat ze een grote bek had, en dat ze hem, zo nu en dan, alle zakken vol scheet. Maar dat was geen punt voor hem. Die grote bek van haar, dat was muziek voor hem. En als ze hem de zakken vol scheet, dat vond hij dat lekker. Hun liefde ontwikkelde zich stormachtig en al gauw kropen ze bij elkaar. Binnen de kortste keren was het huisje, boompje, beestje met veel van pompidom natuurlijk.

Kamerolifantje

“Wat vrijt gedijt” wordt wel gezegd. Nou, op hun echt van toepassing. Bij hem viel de schade nog wel mee, maar bij haar zat de groei er goed in. Ze groeide tegen de klippen op. Helemaal na de geboorte van hun eerste kind. Tegen de tijd dat ze bij het hek van de kleuterschool stond kon je haar door de straat heen rollen. Pik zat er niet mee. Mijn kamerolifantje noemde hij haar liefkozend. Het was niet zo dat hij op dikke vrouwen viel of een feeder was. Nee, Pik was geboren met een grote fantasie. Hij dacht gewoon al dat vet weg. Terwijl de hele wereld een grote dikke klont zag, zag hij nog steeds het mooiste meisje van de klas in haar. Het enige wat hem opviel was dat ze wat meer in de weg stond nu ze zo groot was geworden. Maar ach, zo erg was dat nou ook weer niet. Hij liep er gewoon omheen. Het doosje is altijd groter als de inhoud nietwaar?

Putten

Maar het doosje werd na verloop van tijd wel heel erg groot. Obese. Obese, zo had de huisarts het genoemd.  Als ze zo door zou gaan, zou het allemaal niet goed komen. Dat had hij ook nog gezegd. Daar was hij van geschrokken. Zij ook. Een leven zonder zijn kamerolifantje leek hem geen leven. Want hij hield van haar. Nee, doodgaan, dat mocht ze niet. Met wie zou hij dan die drie kleine kamerolifantjes moeten grootbrengen en wie zou dan de kamerplantjes moeten water geven? En dat niet alleen, wie moest hem dan afzeiken? Hij moest er niet aan denken. Hij zou zelfs haar grote bek missen.
Maar van dik zijn ga je natuurlijk ook weer niet zo heer erg snel dood. Dat duurt wel even. Na enige tijd verwaterde de waarschuwing. Na een aanvankelijke dip  groeide ze gewoon weer verder. Maar toen ging het fout. Echt fout. Ze kreeg putten in haar benen. Putten met blauwe aders. Weg was de roze wolk. Pik kreeg een compleet andere blik op zijn vrouw. Hij zag niet meer het mooiste meisje van de klas in dat grote lichaam. Hij zag alleen nog maar grote dikke benen met putten er in. En ook al had ze een legging aan, hij wist precies waar de putten zaten. Hij leek dwars door die legging heen.

Opknappertje

De relatie leed er onder. Pik is toen op advies van de maatschappelijk werker bij de therapeut geweest. Die had hij verteld van die grote doos waar hij het mooiste meisje in zag, en dat hij nu alleen nog maar aan dikke benen met putten moest denken. Pik wou zijn mooie meisje weer terug. Als hij haar op dieet zou zetten dan zou het mooiste meisje van de klas vanzelf weer terug komen. Een opknapertje, zo had de therapeut haar genoemd. Hij enige wat hij zou moeten doen dat was mentaal steunen en  motiveren. En wat eten betreft: kort houden. Vooral kort houden. Dat had Pik goed in zijn oren geknoopt. Het was een vergezicht, maar als ze daar allebei voor zouden gaan, dan kwam het helemaal goed. Met dat vergezicht kon Pik best leven. Dus zo gezegd, zo gedaan.

Het mooiste meisje van de klas: verdwenen

Twee jaar had het geduurd. Twee jaar lang had hij zitten zeuren, zaniken en zeiken, maar het resultaat was er naar. Alle extra kilootjes waren verdwenen, alleen de putten niet, die waren gebleven. Zolang ze de kleren aan hield kon met moeite in haar best nog wel het mooiste meisje van de klas herkennen. De nieuwigheid was er af, maar voor de rest was best nog een knappe vrouw. Zeker gezien de leeftijd. Echter, dat had niet alleen Pik gezien, maar andere mannen ook. Op een kwade dag ging ze er mooi van tussen. Ze had geen behoefte aan een vent die de hele dag zat te zeuren en zeiken had ze geroepen. Pik was natuurlijk helemaal overstuur. Twee jaar van zijn leven had hij voor niets zitten zeuren en zeiken. De roze wolk was allang verdwenend maar nu was zijn mooiste meisje van de klas ook verdwenen. Pik had verdriet. Veel verdriet. Weken lang kwam hij tranen te kort. “Opa wat zijn je ogen rood”, dat was Pik ten voeten uit.

Nieuwe doos

Maar Pik was nog jong en veerkrachtig en na verloop van tijd begon hij toch weer om zich heen te kijken. Een man alleen is toch ook maar niets vond hij. Gewoon rustig aan opnieuw beginnen met een ander opknappertje. Daar had hij tenminste ervaring mee. En hoewel het niet helemaal was goed verlopen, moest het deze keer toch goed komen. Gewoon een kwestie van anders aanpakken dacht hij. Maar hoe moest hij aan een opknappertje komen? Nou, dat bleek niet zo moeilijk te zijn. De supermarkt!

Als hij in de supermarkt om zich heen keek zag hij allemaal opknappertjes rond lopen. Van die hele grote opknappertjes met zo’n boodschappen karretje. Pik zag het leven weer helemaal zitten. De verpakking is altijd groter dan de inhoud dacht Pik. Alleen deze keer wist Pik niet wat in de verpakking zat, dus dan is de inhoud een  verassing. Na een paar keer een verkeerde doos in de hand te hebben gehad, had hij uiteindelijk een nieuwe doos gevonden. Alleen zat er deze keer niet het mooiste meisje van de klas in. Wel eentje met putten in haar benen, en nog met hele beste ook. Toch vond hij dat hij er op vooruit was gegaan. Deze had tenminste geen grote bek. En ach, in alle grote dozen zaten putten. Dus de schade viel eigenlijk best wel mee. Het gaat tenslotte om de inhoud nietwaar?